वाट

तू येशील म्हणून मी वाट पहातो आहे,
ती ही अशा कातर वेळी,
उदाच्या नादलहरी सारख्या
संधी प्रकाशात…
माझी सर्व कंपने इवल्याशा ओंजळीत
जमा होतात….
अशा वेळी वाटेकडे पाहाणे ,
सर्व आयुष्य पाठीशी बांधून एका सूक्ष्म
लकेरीत तरंगत जाणे;
जसे काळोखातही ऎकू यावे दूरच्या
झऱ्याचे वहाणे….
मी पहतो झाडांकडे , पहाडांकडे,
तू येशील म्हणून अज्ञाताच्या पारावरती
एक नसलेली पणती लावून देतो…..
आणि आई नसलेल्या पोरासारखे हे माझे
शहाणे डोळे, हलकेच सोडून देतो
नदीच्या प्रवाहात…
- संध्याकाळच्या कविता, ग्रेस