जगत मी आलो

जगत मी आलो असा की मी जसा जगलोच नाही,
एकदा तूटालो असा की, मग पुन्हा जुळलोच नही!
जन्मभर अश्रुस माझ्या शिकविलेस नाना बहाने,
सोंग पण फसव्या जीण्याचे,शेवटी शिकलोच नाही !
कैकदा कैफात मी विजांचे घोट प्यालो,
पण प्रकशाला तरिही हाय ,मी पटलोच नाही!
सारखे माझ्या स्मितांचे हुंदके सांभाळीले मी,
एकदा हसलो जरासा,मग पुन्हा हसलोच नाही!
स्मरतही नाहीत मजला चेहरे माझ्या व्यथांचे,
एवढे स्मरते मला की, मी मला स्मरलोच नाही !
वाटले मज गुणगुणाव ओठही पण जाहले तिराहाईत,
सुचत गेली रोज गीते,मी मला सुचलोच नाही!
संपल्यावर खेळ माझ्या आधंळ्या कोशिंबिरीचा,
लोक मज दिसले अचानक,मी कुठे दिसलोच नाही!
जगत मी आलो असा की मी जसा जगलोच नाही,
एकदा तूटालो असा की, मग पुन्हा जुळलोच नही!

- सुरेश भट